Dokunma

güneşi erkenden alıyorum ardıma,
hafiften esintiler yayılıyor dünyama..
yalnızlığın mevsimi sarıyor her yerimi.
bir çiçek daha ölüyor,
bu küskün, sebepsiz yaşamda.

bu güz mevsimi için örüyorum tüm cümleleri,
rüzgarın keskinliğinde, üşümesinler,
sarılsınlar diye tüm kalpler her bir anlama..
yapraklar daha sakin uyusun diye dalında.

sabah her ufukta, bir rüyadan uyanır oluyorum.
güneşi üzerimde ararken, yağmuru buluyorum avuçlarımda.

kaybettiklerim uzanıyor bir vedayla ellerime.
keskin yapraklar, yırtıcı kirpiklerine karışıyor.
beliriyor sol bileğimde..
kanatıyor sessizce.
rüzgardan bile kaçar oluyorum.
dokunmasın diye tenime.

korkuyorum 'son' bahardan.
aşk çekip gidiyor, çarparak kapıdan.
sessizce kalbimi enkaza bürüyor.
ve rüzgarın yaprakları öldürdüğü mevsim gibi.
bir kalp daha yok olup gidiyor.

karanlığında büyüt beni,
üşüt sessiz kaldırımlarında.
yeterki vurma yerden yere kalbimi,
dokunma.

30.04.2010 / 00:20

Yine Mükemmel Bir Şiir ya Orhan Diğerleri gibi ..

Yazan ellerine Sağlık

Narkotik
Her zaman ki gibi süpersin dostum ..

karanlığında büyüt beni,
üşüt sessiz kaldırımlarında.
yeterki vurma yerden yere kalbimi,
dokunma.
çok güzel =)

tebrik ederim

çok iyi olmuş dostum

sabah her ufukta, bir rüyadan uyanır oluyorum.
güneşi üzerimde ararken, yağmuru buluyorum avuçlarımda.


çok güzel olmuş .. özellikle bu kısım

Teşekkürler..

Video Seslendirme:

Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...